huzura düştü gün

O gün

huzura düştü

noktalamalar yoktu herhangi bir kural da

dahi anlamındaki “da” lar bile kafasına göre yazılıyordu

ellerim geçerken elbiselerinin içinden

aktı tüm fikir girdaplarım

kendi çekim yasalarına

loş ve sakin

yeni melodilerle tanıştım

sözlerini henüz bilmediğim şarkılarla

neden yok

istemek bir nedendi

seçmek bir nedendi

boğaza karşıyım bir okul bahçesinde

o bahçede boğaza bakan çocuk oldum

hiçbir derdi tasası olmadan

gerçekten manzaranın tadını çıkaran

kasık ağrıları ve malesefler yok

sadece ait olmak kaplamış heryeri nefesleri paylaştık

bir dudak payında

tüm algılar açık

tanrıları ve sanrıları yok insanların o an için…

gitmeye üşenmişler insanları dinlemeye

onlar bile izlemeye gelmiş bu güzelliği…

huzura düştü gün…